COLUMN | F*ck glossy verhalen, maar toch een fijne dag van de ondernemer

De dag van de ondernemer is weer daar. En zoals ieder jaar, horen daar dan weer de instagrammable posts en gepolijste LinkedIn-GPT’de tekstjes bij over hoe vrolijk het leven als ondernemer wel niet is. Dit jaar is mijn editie van de dag van de ondernemer alvast een beetje gekleurd. 

Toen ik in 2022 het woord “ondernemen” ontdekte, schafte ik me onmiddellijk een btw-nummer aan. Ik mocht ochottekes ergens een opdrachtje gaan doen. Als student-zelfstandige was dat eenvoudig en goedkoop. En hop: de trein vertrok.

Hobbelen op een dieseltrein

Maar de trein van mijn ondernemerstraject? Die rijdt niet als een TGV. Ze is een echte dieseltrein van de NMBS, zoals er vandaag nog steeds één in mijn dorp stopt. Mijn ondernemerstraject is geen rooskleurig verhaal.

De afgelopen maanden waren hectisch. In het voorjaar besliste ik om al mijn tijd en energie te steken in de twee dingen die me het nauwst aan het hart liggen. Ten eerste wilde ik graag fulltime zelfstandig worden. Dat stond op mijn wensenlijstje voor 2025. 

Mijn eigen projecten uitwerken, zelf kunnen kiezen met wie en waarvoor ik werk. Makkelijk? Neen. Het duurde een tijd vooraleer ik mijn plek op de markt vond. De sector waarin ik actief ben is niet zo rechtlijnig. Zowel niet vanbinnen als vanbuiten. 

Daarmee bedoel ik dat ik enerzijds graag verschillende projecten doe: van podcasting tot schrijven of historisch research. Anderzijds is het zo dat net die sectoren nogal wankel zijn. ‘t Is geen big money business. Miljoenen zijn hier geen dagelijkse kost, soms zijn de honderden al zelfs schaars.

Nu zijn we bijna aan het eind van 2025 gekomen en eigenlijk moet ik bekennen: het is me gelukt. Er kwamen mooie projecten op mijn pad, en ik heb oprecht veel goesting om eraan te werken.

Het beestje dat altijd vreet

Dan is er nog dat beestje waarin ik mijn hart en ziel steek: What’s Next Media. Deze week alleen spendeerde ik er meer dan 45 uur aan. Voor degenen die zich afvragen wat ik allemaal doe, dm me even. Ik wil er de lezer niet mee vervelen. Maar ik wil er alleen over kwijt dat men wel eens beweert: “time is money,” maar in dit geval is niets minder waar. 

Toen Femke en ik in de zomer van 2023 de statuten indienden, hadden we grote plannen. We trommelden een paar bestuursleden op die in ons verhaal geloofden (lees: vader, nicht, kameraad en twee geestesverwanten). En dat allemaal door een uit de hand gelopen hobby: podcasten.

Twee jaar later is ons team uitgebreid en hebben we een duidelijke missie, visie en zes ambities voor 2030 neergepend. Onze campagnes lopen beter dan gehoopt, mensen beginnen ons te kennen en de jongeren die zich aansloten zijn stuk voor stuk schatjes van patatjes – sommigen zacht, anderen hardgekookt.

En toch schrijf ik dit op een moment dat mijn dieseltrein weer stevig aan het hobbelen is. Goed nieuws, dan weer niets, dan weer f*cking goed nieuws, en dan weer bam. Sommige deuren gaan open, andere dicht. Sommige mensen zien me graag komen, anderen draaien zich weg zodra ik ergens binnenstap.

Ondernemen is zo pijnlijk fantastisch

De weg naar succes is lang en zit vol hobbels. Rome is ook niet in één dag gebouwd. Laat je dus niets wijsmaken door de glossy verhalen. Corporate bullshit. 

Ondernemen is echter fantastisch, want ik leer iedere dag bij. Maar ondernemen kan ook pijn doen. Gisterenavond zat ik nog in zo’n fight-or-flight moment. Even tranen met tuiten janken, en dan weer door. Want dat is ondernemen: de knop omdraaien en keihard doorgaan. F*ck that shit. 

Mijn boodschap voor deze dag van de ondernemer is (en trouwens niet alleen voor de ondernemers onder ons): geloof in jezelf. Laat je niets wijsmaken. De enige die jouw weg kiest, ben jezelf. Jij zit aan het roer en beslist welke richting je uitvaart. En zolang de tijd niet stilstaat, moet niemand jou vertellen waar je heen moet.

Fijne dag van de ondernemer!