What’s Next?
Da’s in feite waarover het hier gaat. What’s Next Media is continu in beweging, zowel voor als achter de schermen. Bottomline is: er is altijd iets nieuws om over te vertellen. Dat is ook exact wat we hier doen.
Kom als eerste alles te weten wat er op dit moment speelt binnen onze organisatie.
Het middenveld... wat is dat nu?
Binnen het kader van mijn bachelorproefseminarie, ‘Gastarbeider of Lastarbeider’: arbeidsmigranten en het middenveld in Vlaanderen (1950 – 1990), gaat er heel wat aandacht naar het middenveld. Het middenveld wordt doorgaans kortweg gedefinieerd als de missing link tussen de overheid en haar burgers. Maar in de (academische) literatuur bestaat er discussie over hoe ‘het middenveld’ nu het best te omschrijven valt. Als we de Belgische maatschappij even onder de loep nemen, is het middenveld een zodanig complex begrip dat velen het zullen verachten er überhaupt een definitie op te plaatsen. In België is het middenveld namelijk inherent aan de zuilensamenleving: er is de katholieke, de christelijke en de socialistische zuil. Aan iedere zuil hangen een politieke partij, een achterban en heel wat middenveldorganisaties vast. Maar sinds de laatste decennia en de opkomst van niet-traditionele politieke partijen, vallen die zuilen niet meer zo hermetisch af te bakenen. Het is net daarom dat – en dan spreken we alleen over België – een definiëring van ‘het middenveld’ haast onmogelijk is. In het licht daarvan schreef ik voor mijn bachelorproefseminarie een review op een artikel van Kopecky en Mudde over the civil society – Engels voor ‘het middenveld’.
‘Gastarbeider of Lastarbeider’: een gedroomde bachelorproef
Dit academiejaar bevind ik me in de derde fase van het bachelortraject in de opleiding Geschiedenis aan de KU Leuven. Dat betekent dus ook dat ik dit jaar een bachelorproef schrijf. Bij aanvang van het academiejaar kregen we een grote lijst toegestuurd met daarin alle verschillende onderwerpen van de bachelorproefseminaries. Alsof de Griekse goden het eeuwen geleden al voorspeld hadden, kreeg ik met mijn eerste keuze meteen een onderwerp dat me nauw aan het hart ligt: ‘Gastarbeider of Lastarbeider’: arbeidsmigranten en het middenveld in Vlaanderen (1950 – 1990). In het seminarie dat gedoceerd wordt door Stijn Carpentier verwerf ik in de eerste plaats heel wat nieuwe inzichten over arbeidsmigratie tijdens de 20e eeuw. Daarnaast biedt het me de mogelijkheid om mijn eigen familiegeschiedenis te onderzoeken om zo verder op zoek te gaan naar wat mijn ‘roots’ nu eigenlijk betekenen. Via dit blog probeer ik voortaan en regelmatig een update te geven over het seminarie en het daaraan gekoppelde historisch onderzoek.
Here we are again. Ons democratisch samenlevingsmodel staat op het spel.
Het is donderdag 24 maart 2022 en de zon schijnt hoog boven mijn hoofd. In het park lees ik over de ambigue definitie van een genocide, wanneer een vader en zijn kind naar de eendjes kijken. De eendjes kwaken luid en ik vraag me af waarover. Zouden ze zich kwaad maken om wat er vanochtend vroeg is gebeurd? De vader spreekt een voor mij onbekende taal. Ik geloof dat het om een Slavische taal gaat. Misschien wel Oekraïens? Voor ik het weet zijn mijn gedachten niet meer bij de woorden in het boek dat ik in mijn handen heb, maar bij het wrede machtsspel dat zich in de ochtend had voltrokken. Binnenkort slaan wellicht duizenden ouders met hun kinderen op vlucht voor het oorlogsgeweld in Oekraïne. De megalomane trekken van één man – en de belangen van een heleboel andere mannen rondom hem – zijn de oorzaak van een nieuwe donkere bladzijde in onze geschiedenisboeken.
De rechten van het ongeboren kind
Al in het interbellum in de vorige eeuw kwamen toppolitici bij elkaar om de koppen te breken over kinderrechten. Die discussies kwamen in een stroomversnelling toen de Verenigde Naties na de Tweede Wereldoorlog (eindelijk) werden besloten. De wereld was immers wakker geworden met de consensus dat het menselijk leed dat de Holocaust had veroorzaakt, in de toekomst moest vermeden worden. In 1948 beklonk de Algemene Vergadering van de VN de Mensenrechtenverklaring, maar voor een consensus over de Rechten van het Kind was het wachten tot 1989. Ruim veertig jaar later staat de interpretatie op die rechten ter discussie in de Belgische parlementen. In dit essay doe ik een poging om het debat over de rechten van het ongeboren kind te analyseren: politici strooien – zoals gewoonlijk – met uitspraken her en der, maar wat kunnen we daar nu uit leren? Daarnaast probeer ik de ethisch kwestie in een historisch kader te vatten…
Over net iets minder dan een jaar is het zover: dan zal een groep jongeren een eigen tentoonstelling voorstellen met foto’s van eigen makelij. Een heel jaar lang hebben ze gewerkt aan hun skills, hun creativiteit en hun dromen. Dat jaar begon afgelopen zaterdag met de kick-off van Pic(k) Your Story in het centrum van Hasselt…