Binnen het kader van mijn bachelorproefseminarie, ‘Gastarbeider of Lastarbeider’: arbeidsmigranten en het middenveld in Vlaanderen (1950 – 1990), gaat er heel wat aandacht naar het middenveld. Het middenveld wordt doorgaans kortweg gedefinieerd als de missing link tussen de overheid en haar burgers. Maar in de (academische) literatuur bestaat er discussie over hoe ‘het middenveld’ nu het best te omschrijven valt. Als we de Belgische maatschappij even onder de loep nemen, is het middenveld een zodanig complex begrip dat velen het zullen verachten er überhaupt een definitie op te plaatsen. In België is het middenveld namelijk inherent aan de zuilensamenleving: er is de katholieke, de christelijke en de socialistische zuil. Aan iedere zuil hangen een politieke partij, een achterban en heel wat middenveldorganisaties vast. Maar sinds de laatste decennia en de opkomst van niet-traditionele politieke partijen, vallen die zuilen niet meer zo hermetisch af te bakenen. Het is net daarom dat – en dan spreken we alleen over België – een definiëring van ‘het middenveld’ haast onmogelijk is. In het licht daarvan schreef ik voor mijn bachelorproefseminarie een review op een artikel van Kopecky en Mudde over the civil society – Engels voor ‘het middenveld’.