What’s Next?
Da’s in feite waarover het hier gaat. What’s Next Media is continu in beweging, zowel voor als achter de schermen. Bottomline is: er is altijd iets nieuws om over te vertellen. Dat is ook exact wat we hier doen.
Kom als eerste alles te weten wat er op dit moment speelt binnen onze organisatie.
Here we are again. Ons democratisch samenlevingsmodel staat op het spel.
Het is donderdag 24 maart 2022 en de zon schijnt hoog boven mijn hoofd. In het park lees ik over de ambigue definitie van een genocide, wanneer een vader en zijn kind naar de eendjes kijken. De eendjes kwaken luid en ik vraag me af waarover. Zouden ze zich kwaad maken om wat er vanochtend vroeg is gebeurd? De vader spreekt een voor mij onbekende taal. Ik geloof dat het om een Slavische taal gaat. Misschien wel Oekraïens? Voor ik het weet zijn mijn gedachten niet meer bij de woorden in het boek dat ik in mijn handen heb, maar bij het wrede machtsspel dat zich in de ochtend had voltrokken. Binnenkort slaan wellicht duizenden ouders met hun kinderen op vlucht voor het oorlogsgeweld in Oekraïne. De megalomane trekken van één man – en de belangen van een heleboel andere mannen rondom hem – zijn de oorzaak van een nieuwe donkere bladzijde in onze geschiedenisboeken.
Koenraad Van Meerbeek (KUL) legt uit wat draslanden zijn en hoe ze de biodiversiteit beschermen.
Eenenvijftig jaar geleden vond in Ramsar (Iran) de Convention on Wetlands of International Importance especially as Waterfowl Habitat plaats op initiatief van UNESCO. Op die conventie onderschreven de deelnemende landen de fundamentele ecologische functies van draslanden (Wetlands). Vijftig jaar later, in 2021, keurde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een resolutie goed om voortaan op 2 februari het belang van draslanden onder de aandacht te brengen. World Wetlands Day vindt niet toevallig op 2 februari plaats, want dat is ook de dag waarop de Ramsar-conventie in 1971 werd ondertekend.
De modernisering van het onderwijs: denk nu na over de herinrichting van het secundair onderwijs.
Sinds de pandemie is de precaire situatie in het onderwijsveld steeds duidelijker zichtbaar geworden. Waar leerkrachten in het begin van de pandemie met de handen in het haar zaten over hoe ze onderwijs gingen voeren, willen de meesten nu zo snel mogelijk af van dat online onderwijs. Het is mezelf de afgelopen maanden ook meer opgevallen dat de waaier aan mogelijkheden die ik ontving gedurende mijn middelbare schooltijd, vrij uniek was. Ik voel me dus erg terecht geprivilegieerd. Daarnaast hoor ik in mijn naaste omgeving een steeds luidere kreet van mensen die in het onderwijsveld staan of er vaak mee in contact komen. Ik sprak de afgelopen maanden met enkelen van hen en ze stelden me op een of andere manier allemaal dezelfde, retorische vraag: “Waar is het niveau van de leerlingen naartoe?” Leerkrachten zijn bezorgd om de kwaliteit van het onderwijs dat ze afleveren en vragen zich af of de hervormingen van het afgelopen decennium wel hun nut bewijzen. Hoewel het de bedoeling is om het algemeen niveau van opleiding naar boven te trekken in onze regio, blijkt nu – een pandemie verder – dat de educatieve kansen voor een alsmaar grotere groep jongeren in onze samenleving, krimpen. Op deze Internationale Dag van het Onderwijs houd ik ons onderwijsmodel tegen de lamp…
De Warmste Week 2021: en we zijn vertrokken!
De Warmste Week 2021 is afgetrapt! Het is zover. Na weken lang zwijgen en in spanning afwachten tot 22 september 2021, mocht het er eindelijk allemaal uit: De Warmste Week steekt in een nieuw jasje dit jaar en daar mag ik hoogstpersoonlijk deel van uitmaken.
De rechten van het ongeboren kind
Al in het interbellum in de vorige eeuw kwamen toppolitici bij elkaar om de koppen te breken over kinderrechten. Die discussies kwamen in een stroomversnelling toen de Verenigde Naties na de Tweede Wereldoorlog (eindelijk) werden besloten. De wereld was immers wakker geworden met de consensus dat het menselijk leed dat de Holocaust had veroorzaakt, in de toekomst moest vermeden worden. In 1948 beklonk de Algemene Vergadering van de VN de Mensenrechtenverklaring, maar voor een consensus over de Rechten van het Kind was het wachten tot 1989. Ruim veertig jaar later staat de interpretatie op die rechten ter discussie in de Belgische parlementen. In dit essay doe ik een poging om het debat over de rechten van het ongeboren kind te analyseren: politici strooien – zoals gewoonlijk – met uitspraken her en der, maar wat kunnen we daar nu uit leren? Daarnaast probeer ik de ethisch kwestie in een historisch kader te vatten…
![[Open brief] Het hoger onderwijs – de kanttekening: corona-editie 2.0</a>](https://images.squarespace-cdn.com/content/v1/6560979580073e68c8ea728d/1700829090829-BAXZATQMEV7IF5B5LD65/EMPTY-READ_Tekengebied+1.png)
[Open brief] Het hoger onderwijs – de kanttekening: corona-editie 2.0
Exact één jaar geleden kroop ik digitaal in de pen en zette ik mijn gedachten uiteen in een open brief. De feedback die ik op mijn tekst ontving was indrukwekkend. Ik kreeg veel steun, soms ook uit onverwachte hoek, medestudenten konden zich vinden in mijn standpunten, maar waar ik het meest op had gehoopt ontbrak: gehoor. “Ja, maar je bent slechts één van de vele studenten,” dat klopt. Toch was ook voor mij de maat…
De paradox van het Westers integratiebeleid
Het was woensdag 13 januari, trouwens midden in mijn examens, toen ik wakker werd en de volgende krantenkop las: “Een derde van de Belgen is van buitenlandse afkomst.” (Bron: De Morgen) Wanneer ik even later mijn twitter open gooi lees ik tal van tweets die beweren dat ons Belgenlandje omvolkt wordt. Die dag heb ik voor de allereerste keer een greintje onrechtvaardigheid gevoeld jegens mijn onveranderlijke karakteristieke kenmerken. Ik heb me voor de eerste keer afgevraagd op welke manier ik mogelijks een bedreiging vorm en al dan niet honderden, duizenden mensen een bedreiging vormen. Ik heb voor de eerste keer werkelijk gevoeld wat klasgenootjes zo vaak moeten gevoeld hebben.
Nood aan vereenvoudigde coronamaatregelen
Kappers en andere niet-medische contactberoepen gaan weer op slot, niet essentiële winkels mogen enkel op afspraak werken en in grote winkels (Ikea-stijl) mogen voortaan slechts vijftig mensen tegelijk binnen. Telewerk blijft verplicht, want – zo moet u weten – dat is al een hele tijd verplicht en de contactbubbel krimpt weer tot vier personen en geen tien meer. Dat hoorden we de allemaal in de middag van 24 maart 2021 op de live persconferentie van het overlegcomité dat vervroegd bijeen kwam. Vervroegd of te laat? Oh en voor ik het vergeet: de lessen in het onderwijs worden volledig, ter uitzondering van de kleuterscholen, opgeschort voor één week met ingang op maandag 29 maart. Dat betekent dat er in het lager en in het secundair onderwijs geen les meer gegeven zal worden in de week voor de paasvakantie. In dit artikel maak ik de moeilijke denkoefening te reflecteren over de maatregelen waaraan we ons allen de volgende vier weken dienen te houden.
Jongeren zijn onze toekomst... (Leen Dendievel)
In de tiende aflevering van Student@Night voerde ik een heel openhartig gesprek met auteur en actrice Leen Dendievel. De dag waarop we de podcastaflevering opnamen was het prachtig weer, de zon kwam er voor het eerst sinds lange tijd weer door en het voelde alsof de lente niet kon wachten om haar intrede te maken. Toen ik wat jonger was, zou ik niet getwijfeld hebben: vrienden opbellen, die schone weide opzoeken en de muziek knoeihard zetten. We hadden ons geamuseerd, amai. Als ik spreek over die herinneringen dan is dat met heel veel melancholie vanbinnen. Het lijkt al een jaar allemaal zo anders te zijn, maar dat gevoel zal ik nooit vergeten en ik geloof ook niet dat dat gevoel passe composé is.
Discriminatie op het hoogste niveau: het Europees coronapaspoort
De afgelopen weken gingen er heel wat stemmen op om de coronamaatregelen te beginnen loslaten. Het draagvlak bij de bevolking verdwijnt stilaan, verschillende belangengroepen eisen perspectief en politici moeten daarmee aan de slag. Actuele duidingsprogramma’s konden het coronadebat het voorbije jaar nauwelijks uit de weg, maar nu we voorzichtig mogen wegdromen van de toekomst komen verschillende voorstellen naar boven om die nabije toekomst in te richten. Of 2021 het jaar van de grote vrijheid gaat worden, kan voorlopig niemand voorspellen. Het lijkt er wel op dat we ons op een kantelpunt begeven en daar maken politici gulzig gebruik van om hun idealen op de tafel te gooien. Vorige week pleitten meerdere Europese leiders voor een intergouvernementeel coronapaspoort. In het volgende artikel probeer ik te onderzoeken waarom zo’n document schadelijk is voor de grondrechten die gelden in de Europese Unie.
Welkom op elianpergola.com
Het voelt alsof ik vandaag een eigen huis heb gekocht. Dat is waarschijnlijk (lichtjes) overdreven, maar ik heb me er toch op verheugd. Ik heet u vanaf vandaag hartelijk welkom op elianpergola.com. Mijn eigen stek op het wereldwijde web waarop ik u de komende tijd op de hoogte zal houden over de projecten waaraan ik werk.
Ik ga in deze post proberen uit te leggen waarom ik gekozen heb voor elianpergola.com en waarom ik hier absoluut geen opeenstapeling ga neerschrijven van mijn dagdagelijkse bezigheden. Aan mij heeft u geen n-de lifestyleblogger, maar een kritische persoon met een jonge geest.
[Open brief] Het hoger onderwijs — de kanttekening: corona-editie
Als eerstejaarsstudent zijnde wil ik vooral in het daglicht treden om aan te geven dat het eigenlijk niet sociaal aanvaardbaar zou mogen zijn. Dat wat er momenteel gebeurt. We hebben een minister die zijn kop enkel lijkt te breken over de middelbare en lagere scholen: hoe moet dat verder? Let op: ik probeer de positie van middelbare scholieren en leerkrachten niet te verheerlijken. Integendeel zelfs. Die laatsten moesten in een fractie van hun carrière hun hele standaard omgooien, online alternatieven uitwerken en vooral de leerlingen niet uit het oog verliezen, hoe abstract dat ook klinkt in deze bizarre tijd. Burgerinitiatieven schoten als paddenstoelen uit de grond om ook de sociaal kwetsbaardere leerlingen te voorzien van de nodige middelen. Of dat volledig gelukt is? Waarschijnlijk niet. Daar hoort u mij ook geen commentaar op geven. We doen allemaal ons best. Ook u, beste minister. Ik verwijt u helemaal niets. We kunnen namelijk niet al onze doelen perfect nastreven.
De ontknoping: een teloorgang nabij (?)
Het is twintig uren en achtenvijftig minuten laat op donderdag twaalf maart 2020. Om een of andere reden heb ik het altijd leuker gevonden om getallen voluit te schrijven.
Het laatste bericht stroomt binnen in mijn mailbox: “Ook maandag zal de practicumsessie niet doorgaan omdat we niet kunnen garanderen dat de afstand tussen de studenten groot genoeg zal blijven.” Dan beslis ik om ook die laatste cursus mee te nemen naar huis, want wie weet of ik hier überhaupt nog terugkom vóór de examenperiode. [Ik ga ervan uit dat ze die laatste niet snel zullen cancelen.] En dan vertrek ik.
Archief
- april 2025 1
- maart 2025 2
- februari 2025 1
- januari 2025 1
- maart 2024 1
- februari 2024 4
- juni 2023 3
- maart 2023 1
- februari 2023 1
- december 2022 1
- november 2022 3
- mei 2022 1
- maart 2022 1
- februari 2022 1
- januari 2022 1
- september 2021 1
- mei 2021 2
- april 2021 1
- maart 2021 3
- februari 2021 1
- mei 2020 1
- maart 2020 1