What’s Next?
Da’s in feite waarover het hier gaat. What’s Next Media is continu in beweging, zowel voor als achter de schermen. Bottomline is: er is altijd iets nieuws om over te vertellen. Dat is ook exact wat we hier doen.
Kom als eerste alles te weten wat er op dit moment speelt binnen onze organisatie.
De modernisering van het onderwijs: denk nu na over de herinrichting van het secundair onderwijs.
Sinds de pandemie is de precaire situatie in het onderwijsveld steeds duidelijker zichtbaar geworden. Waar leerkrachten in het begin van de pandemie met de handen in het haar zaten over hoe ze onderwijs gingen voeren, willen de meesten nu zo snel mogelijk af van dat online onderwijs. Het is mezelf de afgelopen maanden ook meer opgevallen dat de waaier aan mogelijkheden die ik ontving gedurende mijn middelbare schooltijd, vrij uniek was. Ik voel me dus erg terecht geprivilegieerd. Daarnaast hoor ik in mijn naaste omgeving een steeds luidere kreet van mensen die in het onderwijsveld staan of er vaak mee in contact komen. Ik sprak de afgelopen maanden met enkelen van hen en ze stelden me op een of andere manier allemaal dezelfde, retorische vraag: “Waar is het niveau van de leerlingen naartoe?” Leerkrachten zijn bezorgd om de kwaliteit van het onderwijs dat ze afleveren en vragen zich af of de hervormingen van het afgelopen decennium wel hun nut bewijzen. Hoewel het de bedoeling is om het algemeen niveau van opleiding naar boven te trekken in onze regio, blijkt nu – een pandemie verder – dat de educatieve kansen voor een alsmaar grotere groep jongeren in onze samenleving, krimpen. Op deze Internationale Dag van het Onderwijs houd ik ons onderwijsmodel tegen de lamp…
De paradox van het Westers integratiebeleid
Het was woensdag 13 januari, trouwens midden in mijn examens, toen ik wakker werd en de volgende krantenkop las: “Een derde van de Belgen is van buitenlandse afkomst.” (Bron: De Morgen) Wanneer ik even later mijn twitter open gooi lees ik tal van tweets die beweren dat ons Belgenlandje omvolkt wordt. Die dag heb ik voor de allereerste keer een greintje onrechtvaardigheid gevoeld jegens mijn onveranderlijke karakteristieke kenmerken. Ik heb me voor de eerste keer afgevraagd op welke manier ik mogelijks een bedreiging vorm en al dan niet honderden, duizenden mensen een bedreiging vormen. Ik heb voor de eerste keer werkelijk gevoeld wat klasgenootjes zo vaak moeten gevoeld hebben.
Nood aan vereenvoudigde coronamaatregelen
Kappers en andere niet-medische contactberoepen gaan weer op slot, niet essentiële winkels mogen enkel op afspraak werken en in grote winkels (Ikea-stijl) mogen voortaan slechts vijftig mensen tegelijk binnen. Telewerk blijft verplicht, want – zo moet u weten – dat is al een hele tijd verplicht en de contactbubbel krimpt weer tot vier personen en geen tien meer. Dat hoorden we de allemaal in de middag van 24 maart 2021 op de live persconferentie van het overlegcomité dat vervroegd bijeen kwam. Vervroegd of te laat? Oh en voor ik het vergeet: de lessen in het onderwijs worden volledig, ter uitzondering van de kleuterscholen, opgeschort voor één week met ingang op maandag 29 maart. Dat betekent dat er in het lager en in het secundair onderwijs geen les meer gegeven zal worden in de week voor de paasvakantie. In dit artikel maak ik de moeilijke denkoefening te reflecteren over de maatregelen waaraan we ons allen de volgende vier weken dienen te houden.
Discriminatie op het hoogste niveau: het Europees coronapaspoort
De afgelopen weken gingen er heel wat stemmen op om de coronamaatregelen te beginnen loslaten. Het draagvlak bij de bevolking verdwijnt stilaan, verschillende belangengroepen eisen perspectief en politici moeten daarmee aan de slag. Actuele duidingsprogramma’s konden het coronadebat het voorbije jaar nauwelijks uit de weg, maar nu we voorzichtig mogen wegdromen van de toekomst komen verschillende voorstellen naar boven om die nabije toekomst in te richten. Of 2021 het jaar van de grote vrijheid gaat worden, kan voorlopig niemand voorspellen. Het lijkt er wel op dat we ons op een kantelpunt begeven en daar maken politici gulzig gebruik van om hun idealen op de tafel te gooien. Vorige week pleitten meerdere Europese leiders voor een intergouvernementeel coronapaspoort. In het volgende artikel probeer ik te onderzoeken waarom zo’n document schadelijk is voor de grondrechten die gelden in de Europese Unie.
Over net iets minder dan een jaar is het zover: dan zal een groep jongeren een eigen tentoonstelling voorstellen met foto’s van eigen makelij. Een heel jaar lang hebben ze gewerkt aan hun skills, hun creativiteit en hun dromen. Dat jaar begon afgelopen zaterdag met de kick-off van Pic(k) Your Story in het centrum van Hasselt…