What’s Next?
Da’s in feite waarover het hier gaat. What’s Next Media is continu in beweging, zowel voor als achter de schermen. Bottomline is: er is altijd iets nieuws om over te vertellen. Dat is ook exact wat we hier doen.
Kom als eerste alles te weten wat er op dit moment speelt binnen onze organisatie.
De modernisering van het onderwijs: denk nu na over de herinrichting van het secundair onderwijs.
Sinds de pandemie is de precaire situatie in het onderwijsveld steeds duidelijker zichtbaar geworden. Waar leerkrachten in het begin van de pandemie met de handen in het haar zaten over hoe ze onderwijs gingen voeren, willen de meesten nu zo snel mogelijk af van dat online onderwijs. Het is mezelf de afgelopen maanden ook meer opgevallen dat de waaier aan mogelijkheden die ik ontving gedurende mijn middelbare schooltijd, vrij uniek was. Ik voel me dus erg terecht geprivilegieerd. Daarnaast hoor ik in mijn naaste omgeving een steeds luidere kreet van mensen die in het onderwijsveld staan of er vaak mee in contact komen. Ik sprak de afgelopen maanden met enkelen van hen en ze stelden me op een of andere manier allemaal dezelfde, retorische vraag: “Waar is het niveau van de leerlingen naartoe?” Leerkrachten zijn bezorgd om de kwaliteit van het onderwijs dat ze afleveren en vragen zich af of de hervormingen van het afgelopen decennium wel hun nut bewijzen. Hoewel het de bedoeling is om het algemeen niveau van opleiding naar boven te trekken in onze regio, blijkt nu – een pandemie verder – dat de educatieve kansen voor een alsmaar grotere groep jongeren in onze samenleving, krimpen. Op deze Internationale Dag van het Onderwijs houd ik ons onderwijsmodel tegen de lamp…
De Warmste Week 2021: en we zijn vertrokken!
De Warmste Week 2021 is afgetrapt! Het is zover. Na weken lang zwijgen en in spanning afwachten tot 22 september 2021, mocht het er eindelijk allemaal uit: De Warmste Week steekt in een nieuw jasje dit jaar en daar mag ik hoogstpersoonlijk deel van uitmaken.
De rechten van het ongeboren kind
Al in het interbellum in de vorige eeuw kwamen toppolitici bij elkaar om de koppen te breken over kinderrechten. Die discussies kwamen in een stroomversnelling toen de Verenigde Naties na de Tweede Wereldoorlog (eindelijk) werden besloten. De wereld was immers wakker geworden met de consensus dat het menselijk leed dat de Holocaust had veroorzaakt, in de toekomst moest vermeden worden. In 1948 beklonk de Algemene Vergadering van de VN de Mensenrechtenverklaring, maar voor een consensus over de Rechten van het Kind was het wachten tot 1989. Ruim veertig jaar later staat de interpretatie op die rechten ter discussie in de Belgische parlementen. In dit essay doe ik een poging om het debat over de rechten van het ongeboren kind te analyseren: politici strooien – zoals gewoonlijk – met uitspraken her en der, maar wat kunnen we daar nu uit leren? Daarnaast probeer ik de ethisch kwestie in een historisch kader te vatten…
De paradox van het Westers integratiebeleid
Het was woensdag 13 januari, trouwens midden in mijn examens, toen ik wakker werd en de volgende krantenkop las: “Een derde van de Belgen is van buitenlandse afkomst.” (Bron: De Morgen) Wanneer ik even later mijn twitter open gooi lees ik tal van tweets die beweren dat ons Belgenlandje omvolkt wordt. Die dag heb ik voor de allereerste keer een greintje onrechtvaardigheid gevoeld jegens mijn onveranderlijke karakteristieke kenmerken. Ik heb me voor de eerste keer afgevraagd op welke manier ik mogelijks een bedreiging vorm en al dan niet honderden, duizenden mensen een bedreiging vormen. Ik heb voor de eerste keer werkelijk gevoeld wat klasgenootjes zo vaak moeten gevoeld hebben.
Nood aan vereenvoudigde coronamaatregelen
Kappers en andere niet-medische contactberoepen gaan weer op slot, niet essentiële winkels mogen enkel op afspraak werken en in grote winkels (Ikea-stijl) mogen voortaan slechts vijftig mensen tegelijk binnen. Telewerk blijft verplicht, want – zo moet u weten – dat is al een hele tijd verplicht en de contactbubbel krimpt weer tot vier personen en geen tien meer. Dat hoorden we de allemaal in de middag van 24 maart 2021 op de live persconferentie van het overlegcomité dat vervroegd bijeen kwam. Vervroegd of te laat? Oh en voor ik het vergeet: de lessen in het onderwijs worden volledig, ter uitzondering van de kleuterscholen, opgeschort voor één week met ingang op maandag 29 maart. Dat betekent dat er in het lager en in het secundair onderwijs geen les meer gegeven zal worden in de week voor de paasvakantie. In dit artikel maak ik de moeilijke denkoefening te reflecteren over de maatregelen waaraan we ons allen de volgende vier weken dienen te houden.
De ontknoping: een teloorgang nabij (?)
Het is twintig uren en achtenvijftig minuten laat op donderdag twaalf maart 2020. Om een of andere reden heb ik het altijd leuker gevonden om getallen voluit te schrijven.
Het laatste bericht stroomt binnen in mijn mailbox: “Ook maandag zal de practicumsessie niet doorgaan omdat we niet kunnen garanderen dat de afstand tussen de studenten groot genoeg zal blijven.” Dan beslis ik om ook die laatste cursus mee te nemen naar huis, want wie weet of ik hier überhaupt nog terugkom vóór de examenperiode. [Ik ga ervan uit dat ze die laatste niet snel zullen cancelen.] En dan vertrek ik.
Over net iets minder dan een jaar is het zover: dan zal een groep jongeren een eigen tentoonstelling voorstellen met foto’s van eigen makelij. Een heel jaar lang hebben ze gewerkt aan hun skills, hun creativiteit en hun dromen. Dat jaar begon afgelopen zaterdag met de kick-off van Pic(k) Your Story in het centrum van Hasselt…